با توسعه فناوری‌های جدید، محققان توانسته‌اند تحقیقات جامع‌تری درخصوص سیستم بینایی عقاب انجام دهند که برخی از جنبه‌های بینایی این پرنده برای انسان نیز در آینده دست یافتنی خواهد بود.
عقاب و سایر پرندگان شکاری قادرند چهار تا پنج برابر دورتر از قدرت بینایی انسان را ببینند.
«ویلیام هودوس»، محقق دانشگاه مریلند از دهه 70 میلادی قدرت بینایی پرندگان را مورد بررسی قرار داده است.
به گفته این محقق، قدرت بینایی عقاب به دو دلیل از انسان و سایر پرندگان بیشتر است: نخست، پوشش سلول های مخروطی در شبکیه چشم عقاب بیش از شبکیه چشم انسان است. دوم: فرورفتگی کاسه چشم انسان کوچک است،‌ درصورتی که کاسه چشم عقاب یا شاهین حالت محدب دارد. عمق فرورفتگی چشم عقاب مانند لنزهای تله فتو عمل کرده و باعث ایجاد بزرگنمایی در میدان دید پرنده می‌شود.
سیستم بینایی عقاب می‌تواند نورهای فرابنفش را نیز ببیند که به پرنده این امکان را می‌دهد تا از روی اشعه فرابنفش منعکس شده از مسیر شکار، آنها را پیدا کند؛ اما به طور دقیق نمی‌توان طیف رنگی را که عقاب می‌بیند شرح داد و این مسأله مانند توضیح دادن رنگ قرمز برای یک نابینای مادرزادی است.